Maarke-Kerkem in de maalstroom der tijden
Het boek, gedrukt op glanzend papier en geïllustreerd met een honderdtal zwart-wit foto's, telt 352 bladzijden. Achteraan in het boek is een kaart, gedrukt in vierkleurendruk, bijgevoegd (420 x 594 mm).
De voorbije jaren onderzocht Daniel Wieme alle mogelijke archieven en vond een schat aan informatie over Maarke en Kerkem. Alle gegevens werden nauwkeurig geordend, ontleed en bestudeerd. Het resultaat is een lijvig boek geworden en mag als het levenswerk van Daniel beschouwd worden. Het is, zoals jonkheer Xavier d'Hoop de Synghem schrijft "het verhaal van een gemeenschap die langzaam en langs het moeilijke pad van vele eeuwen is gegroeid tot wat zij nu is. Het houdt een hulde in aan de velen, die in een ver of nabij verleden, positief hebben bijgedragen tot deze evolutie. Dit werk leert aan allen die nu zijn en nog zullen komen dat ook in het kleine veel schoonheid geborgen ligt."
Daniel Wieme groeide op in een kroostrijk landbouwersgezin te Edelare op de grens met Maarke. Na zijn lager onderwijs volgde hij de klassieke Latijnse Humaniora aan het O.-L.-Vrouwcollege te Oudenaarde. Na zijn huwelijk vestigde hij zich als landbouwer te Maarke. Mede door zijn klassieke opleiding en zijn contacten met burgerlijke archieven bij diepgaand stamboomonderzoek over zijn eigen familie Wieme en deze van zijn echtgenote Marie-Marthe Goefers bouwde hij een ruime gegevensbank op. Zijn jarenlange functie als schatbewaarder van de kerkfabriek van Maarke, waarbij hij ook het kerkarchief inventariseerde, verruimde zijn kennis over zijn dorp nog ruimschoots.Gestimuleerd door Jonkheer Xavier d'Hoop de Synghem heeft hij na zijn opruststelling, met vlotte pen zijn data over Maarke-Kerkem geprojecteerd tegen een algemene achtergrond van de geschiedenis van Vlaanderen.Daniel was een actief bestuurslid en één van de stichters van de Heemkundige Kring Businarias. In 1820 werd Maarke en Kerkem samengevoegd tot één gemeente. De dorpen liggen geborgen, haast verloren in een diepe plooi van het Zuid-Vlaams heuvelland, dat we zo graag de Vlaamse Ardennen noemen. Het is een idyllisch stil boerendorp waar weinig gebeurt, tenzij af en toe een overstroming in het dal. Een dorp met eertijds een boerenburgemeester en een secretaris, een pastoor en een koster, een dorpsonderwijzer en twee kloosters van zusters, die instonden voor onderwijs en opvoeding van weeskinderen en opvang van minstbedeelden. Een dorp met een Hellestraat, een vagevuur en een Hemelrijk in een paradijselijke natuurschepping maar met nog zoveel meer. Met dit boek komt Daniel Wieme tegemoet aan het verlangen van velen, binnen en buiten onze (deel)gemeenten, om al wandelend door de eeuwen het wedervaren van dit dorp aaneen te knutselen. Daniel heeft echter zijn levenswerk nooit kunnen aanschouwen. Enkele weken voor het verschijnen van zijn boek is hij, en dit toch nog onverwacht voor zijn vele vrienden, vrij plots overleden. Dit boek is dan ook een postume hulde aan de overleden auteur.